Publikacja jest podsumowaniem trzetapowego projektu 2008-2015m. Program wzmacnia efektyenośćsystemu nadzoru pedagogicznego i ocen jakości prasy szkoły...

Publikacja Jak budować dobrą szkołę? Potencjał i bariery ewaluacji w oświacie jest podsumowaniem trzyetapowego projektu trwającego od 2008 do 2015 roku - Program Wzmocnienia Efektywności Systemu Nadzoru Pedagogicznego i Oceny Jakości Pracy Szkoły - skoncentrowanego na zmianie nadzoru pedagogicznego, tak aby dzięki ewaluacji szkót i placówek wesprzeć ich jakościowy rozwój. Projektując zmianę w zakresie nadzoru pedagogicznego, polegającą na wprowadzeniu doń ewaluacji, kierowano się wizją, w której wszelkie zmiany i podejmowane działania miały służyć systemowi edukacji do tworzenia warunków umożliwiających uczniom i uczennicom uczenie się przez całe życie i funkcjonowanie w społeczeństwie wiedzy. Aby to osiągnąć, wyznaczono główne cele zmiany, która miała umożliwić: Ľrozwój szkół i innych placówek dzięki ewaluacji wewnętrznej i zewnętrznej dostarczającej informacji, a przez to inspirującej do refleksji i dyskusji nad codzienną praktyką; Ľrozwój systemu edukacyjnego dzięki zmianie kultury, relacji i struktur oraz wspieranie profesjonalizmu rozumianego jako podejmowanie decyzji na podstawie danych. Nadzór pedagogiczny został dostosowany do potrzeb ewaluacji. Pierwszym krokiem jest przygotowanie zestawu wymagań państwa wobec szkół i placówek, które przedstawiały wizję nowoczesnej szkoły i stanowiły listę standardów funkcjonowania instytucji tworzących polski system oświatowy. Drugim ważnym elementem projektowanej zmiany wprowadzającej ewaluację do nadzoru pedagogicznego jest zmiana filozofii myślenia o roli wizytatorów jako partnerów w refleksji, inspirujących do dyskusji przez umiejętne zbieranie i zestawianie informacji na temat szkoły, a nie wszystkowiedzących nadzorców. Trzecim elementem jest nastawienie na jakość uczenia się i nauczania. Czwartym - wspieranie profesjonalizmu nauczycieli, wizytatorów i dyrektorów, rozumianego jako wspólne podejmowanie decyzji w wyniku systematycznej analizy danych na temat własnej praktyki, a następnie we współpracy planowanie i wprowadzanie planów w życie. Piątym elementem kształtującym system ewaluacji oświaty w Polsce jest podkreślanie wagi ewaluacji wewnętrznej i domaganie się, aby stanowiła ona najważniejsze źródło informacji o szkole dla tych, którzy pracują nad jej rozwojem. Szóstym elementem jest kluczowy aspekt ewaluacji - umiejętne jej wykorzystanie do uczenia się o sobie i budowania strategii rozwojowych. Siódmym elementem jest bardzo silne powiązanie ewaluacji z konkretnymi wartościami. Nie da się jej sensownie przeprowadzić, jeżeli nie zapewni się równości uczestników, zaufania i partnerstwa między nimi. Ewaluacja wymaga też otwartości i partycypacji, czyli zaangażowania wszystkich zainteresowanych. Najważniejsze jest zapewnienie dobrej edukacji wszystkim, którzy korzystają z systemu oświatowego. Jakość i równość to priorytety, których urzeczywistnianiu ma służyć ewaluacja. System ewaluacji zbudowano po to, aby szkoły były coraz lepsze, a nie po to, by dostarczać szybkich i uproszczonych ocen umożliwiających budowanie rankingów i porównań między nimi. Budowanie profesjonalizmu dzięki ewaluacji to długotrwały proces, który powinien toczyć się we współpracy i dotyczyć istotnych aspektów funkcjonowania szkoły.