Przed współczesną szkołą jako ważnym środowiskiem wychowawczym i instytucją edukacyjną stawia się coraz poważniejsze zadania oraz wskazuje na konieczność zmiany dotychczasowego funkcjonowania szkoły na taki, który pozwoli aktywnie dostosowywać uczniów do otaczającej ich rzeczywistości społecznej. Powielanie w procesie edukacji tradycyjnych koncepcji nauczania okazuje się bowiem mało skuteczne wobec nowych potrzeb życia jednostkowego, społecznego i gospodarczego i tym samym utrudnia otwarcie się młodego pokolenia na nowości. Celem poznawczym pracy jest zbadanie opinii studentów kierunku pedagogika na temat posiadanych kompetencji społecznych służących realizacji założeń pedagogiki konstruktywistycznej promującej uczenie się jako główny paradygmat procesów edukacyjnych oraz służących likwidowaniu barier w dostępie do edukacji dzieci i młodzieży pochodzących ze środowisk spauperyzowanych, bardzo często niewydolnych wychowawczo i stanowiących poważne zagrożenie dla prawidłowego procesu socjalizacji młodego pokolenia. Jako cel praktyczny opracowania wskazano sformułowanie wskazań pedagogicznych służących upowszechnianiu idei społeczeństwa uczącego się oraz optymalizacji procesu służącemu zapewnianiu „równości w dostępie do edukacji” wszystkim dzieciom, bez względu na status społeczny i ekonomiczny rodziny pochodzenia, w jakiej przyszło im się wychowywać oraz nabywać pierwszych doświadczeń, uczyć się rozumienia norm i wartości, kształtować własne postawy społeczne oraz precyzować cele i plany życiowe oraz pracowanie zaleceń służących optymalizacji procesu edukacji nauczycielskiej ze szczególnym położeniem nacisku na kształtowanie szeroko rozumianych kompetencji społecznych nauczycieli i wychowawców.