Czy czasem zastanawiasz się, skąd w nas tyle uczuć? Czemu wybuchamy złością, płaczemy z tęsknoty, milczymy odczuwając smutek? I jak to jest, że umiemy się witać, wiemy w jaki sposób komuś podziękować, w jakiej sytuacji przybić piątkę i kiedy unieść kciuk w górę? Skąd te gesty i czy w ogóle są nam potrzebne? Jak poznać, że kogoś właśnie uraziliśmy? Jak odczytać sygnały wskazujące, że ktoś nas lubi? Może bez tego wszystkiego świat byłby łatwiejszy? Myślę, że historia o pozaziemskim robocie pomoże znaleźć odpowiedź na wiele z tych pytań. Noro1 przybył na Ziemię zupełnie przypadkiem. Początkowo nie rozumiał, jak ludzie mogą przekazywać sobie tyle informacji za pomocą gestów, uczuć, spojrzeń. Powodowało to nieporozumienia i zabawne sytuacje. Jednak im dłużej poznawał świat razem ze swoim ośmioletnim przyjacielem Arturem, tym lepiej rozumiał że to, co ludzie odczuwają, jest naprawdę ważne. Książka została napisana z myślą o dzieciach z zespołem Aspergera oraz wszystkich ciekawych świata czytelnikach. Mam nadzieję, że historia Noro1 i Artura będzie dla Ciebie fascynującą podróżą przez zakamarki uczuć i społecznych relacji. Dzieci z zespołem Aspergera czy innym zaburzeniem ze spektrum autyzmu często cechuje poczucie niezrozumienia tego, co się dzieje wokół nich w kontekście społecznym. Specyfika ich funkcjonowania sprawia, że inaczej rozumieją słowa i motywy postępowania rówieśników czy osób dorosłych. Dzieci te potrzebują wsparcia w dotarciu do sensu pewnych zachowań i sformułowań, aby móc odnaleźć się w grupie i poczuć przynależność społeczną. Zanim wesprzemy je w prawidłowym rozumieniu znaczenia różnych sytuacji, czują się trochę jak przybysze z obcej planety. Książka „Noro-1. Przygody nieziemskiego przyjaciela” stanowi fantastyczną pomoc dla dzieci, które potrzebują wsparcia w zakresie rozumienia uczuć, motywów postępowania i relacji społecznych. Składa się z kilku rozdziałów, na których końcu znajdziemy ćwiczenia utrwalające przedstawiony materiał, ale także poszerzające zakres tematów poruszanych w danym rozdziale. Dzięki temu nie tylko ćwiczymy nazywanie uczuć czy rozumienie sytuacji społecznych, ale mamy również okazję doskonalić procesy poznawcze (koncentrację, uważność, pamięć krótko- i długotrwałą, wyobraźnię) oraz motorykę małą (ćwiczenia praktyczne, które stanowią też propozycje poszerzenia przedstawionych treści). Monika Kalinowska psycholog, autorka bloga Monikapsycholog.pl